Duchenne Heroes 2019

De zesde editie alweer voor de Stanmen en ook deze is succesvol afgerond. Dit jaar stonden we met 13 bikers aan de start. Met 44.200 euro hebben we weer een belangrijke bijdrage mogen leveren aan het eindresultaat.

Duchenne Heroes heeft in 2019 het prachtige bedrag van 988.000 euro opgehaald! Dit jaar nemen we deel met 7 week heroes: Ans, Davey, Jan-Willem, Karel, Rik, Robert, Rogier, Ronald en Ruben. De eerste drie dagen fietsen Masja en haar dochter Noëlle mee en de laatste drie dagen sluiten Rob en zijn dochter Sara aan. Onze begeleiders dit jaar zijn zoals altijd David, Gerard, Jan, Manfred, Tineke en nieuwkomer Pieter. Daarnaast nemen we dit jaar ook een vrijwilliger voor de centrale organisatie mee, Hanny gaat mee om in de centrale keuken het eten te verzorgen.

 

Vrijdag 6 september werd er traditie getrouw al door een kleine afvaardiging afgereisd.

Omdat we een behoorlijk groot team zijn is het altijd prettig als we voor de drukte van de officiële verzameldag op zaterdag alvast een stuk terrein te claimen. Zo weten we zeker dat we gezellig bij elkaar kunnen staan. Dit keer werd er gestart in Haulmé in Noord Frankrijk. Na een flinke reis werd snel het kamp opgebouwd en konden we gaan ontspannen.

 

Zaterdag 7 september, de dag dat alle deelnemers, vrijwilligers en begeleiders zullen arriveren. Super leuk als je dan al op het kamp bent. Als je inmiddels voor de zesde keer deelneemt ken je ongelooflijk veel mensen en lijkt dit jaarlijks terugkerende circus op een enorme familie. Er worden veel handen geschud omhelzingen gedaan en grappen gemaakt, de sfeer zit er direct goed in.’s Avonds met een paar 100 man naar de centrale tent voor de officiële kick-off en we kunnen ons gaan klaar maken voor de start van morgen.

 

Zondag 8 september. Iets wat we al een tijdje niet meer hebben gevoeld….zes keer deelnemen en toch…zenuwen! Bij dag 1 wordt elk team geïntroduceerd en achter elkaar uitgezwaaid. We waren laat aan de beurt en dus startten we direct in de achterhoede. Precies de plek waar Robert en Ruben zich uitstekend thuis voelen.

 

De voorspellingen waren wisselend met de nodige buien. De dag startte redelijk, beetje miezerig maar geen probleem. Begin van de rit was vlak, fijn even de nemen los maken. Daarna kwam er klim…klim….klimmerdeklim…houdt dit nog op…klim…godsamme….klim…he he boven! De toon is gezet vanaf nu moesten we aan de bak. Het team splitste in drieën, Masja en Noëlle gingen de 70 route doen, Ruben en Robert lieten zich naar de achterhoede zakken en de snelle boys gingen gas geven. Rogier, Karel, Jan-Willem, Ronald, Ans, Karel en Davey gingen ervoor om de team eer te beschermen.

 

Uiteindelijk werd het nog flink nat en flink technisch maar is iedereen naar eigen tevredenheid gefinisht en zijn we in Bure in België.

 

Maandag 9 september.blijkbaar was dag 1 een opwarmertje…. Vanaf het begin tot het einde enorm lange klimmen beloond met mooie en evenzo lange afdalingen. Na 90 km arriveren we in La Roche en Ardennes.

 

Dinsdag 10 september, de koninginnerit. Dit is altijd een spannende, twee dagen fietsen in de benen en dan komt de zwaarste van alle routes. De avond van te voren tijdens de dag bespreking werd ook de route gepresenteerd. Door de routebouwer Rob Vermeer…een beruchte naam die bij oud heroes gemengde gevoelens teweeg brengt.

 

De route…Rob kent alles in de omgeving van Houffalize, de rottige dingen maar ook de mooie dingen. Die kwamen beide terug op de route. Spectaculaire vergezichten en ondoenbare klimmetjes, fantastische afdalingen die tegelijk ook te gevaarlijk waren. Kortom een heel zware route en dag.

 

Super leuk dat op checkpoint al onze begeleiders samen met Stan en Sanne ons stonden op te wachten. Deze dag bleven we op dezelfde camping dus ze hadden de handen vrij.

 

Het werd nog een zware dag maar ook vandaag is iedereen weer heelhuids aangekomen. Dat was helaas niet voor iedereen weggelegd. Bij andere teams waren er valpartijen, gekneusde ribben en gebroken sleutelbenen.

 

Woensdag 11 september: …lek..lek..lek..lek..lek en nog eens lek. Dag 4, de day after de koninginnerit….de fietsers lopen wat krampachtig door het kamp. Moeten we vandaag echt weer opstappen?

 

Pijnstiller erin, extra kont zalf en het moet maar weer. Nadeel van La Roche En Ardennes is dat je op een diep punt in een dal zit. Hier kan je alleen maar weg door flink te klimmen. En flink klimmen ging het worden. Koud van de camping meteen met een enorm percentage omhoog.

 

Kort gezegd was dit een dag met lange klimmen en schitterende afdalingen over gevarieerde ondergrond, prachtig! Maar dit moois werd ontsierd door lekke banden. De een na de andere band ging stuk. Dit leverde iedereen zoveel vertraging op dat het moraal zakte tot nulpunt.

 

En zo kwam iedereen veel later dan gepland over de finish. Tijd voor een biertje, een douche en een fijne massage.

 

Donderdag 12 september, we gaan naar Nederland! 6.00uur de wekker gaat, gegrom, gekreun en gemopper. Alles doet pijn en tot overmaat van ramp regent het. We slepen ons uit bed en gaan ontbijten. Dat is inmiddels ook geen feest meer. Tegen heug en meug prop je je noodzakelijke brandstof naar binnen en smeer je je pakketjes voor de checkpoints.

 

We gaan op pad. Sara en Rob zijn nu ook van de partij om de Three Days XC te rijden. Het begint direct technisch, een steile klim net een ondergrond van leisteen en wortels. Ai…een man voor ons maakt een inschattingsfout en glijdt vijf meter naar beneden. Hij komt gelukkig goed terecht. Door de regen is alles verraderlijk glad. Extra voorzichtig gaan we verder.

 

Tot cp1 is het nog typisch Ardennen, technische ondergrond en veel klimmen en dalen. Na cp wordt het meer overzichtelijk. We gaan richting het drielandenpunt. De Vaalsberg wordt op verschillende manieren beklommen voor we daar het cp bij het Drielandenpunt op mogen.

 

Een aantal teamgenoten weten er weer een lek rij festival van te maken. Nadat 5km voor de camping de laatste band is gewisseld komen ook zij over de finish om 17.30u in Valkenburg. Het is uiteindelijk schitterend weer geworden waardoor we ons avond eten buiten hebben gegeten.

 

Vrijdag 13 september. Dag zes is altijd een beetje een saaie. Je zit, na 5 dagen tracks in de Ardennen, weer in Nederland. Maar het is prachtig weer, vanavond is de feestavond en op cp worden de traditionele en zeer gewaardeerde cp1 hamburgers geserveerd. Genoeg redenen om er weer tegenaan te gaan. Iedereen is opgewekt want we zijn bijna thuis. De hamburgers op cp1 smaken heerlijk. Eigenlijk best raar om om 10.30u een vette bek te halen maar ach de hele week is een beetje raar. De route is voor de rest niet heel speciaal. Er wordt voor de zoveelste keer lek gereden en we blaffen door naar de finish.

 

Voor de laatste keer avondeten (lekkere spareribs) laatste keer avondbriefing en dan op naar de feestavond…..het was nog lang onrustig.

 

Zaterdag 14 september. De finish dag is altijd een ingewikkelde dag. Je moet enorm doorstampen om op tijd op het verzamelpunt te zijn. Naast de reguliere twee checkpoints hebben we op de laatste dag namelijk nog een cp3. Dit is het verzamelpunt waarvandaan we als grote groep richting de finish rijden. Daar moeten we ons voor 14.30 uur melden. En dan is 108 km behoorlijk doorfietsen. En dan te bedenken dat we de avond / nacht / ochtend ervoor nog flink hebben staan feesten……auw mijn hoofd.

 

Anyway…iedereen gaat van start en gaat vol gas naar de finish. De route is niet heel bijzonder, we moeten dwars door Roermond en daar word je niet echt blij van. Er heerst wel een prima uitgelaten sfeer op de checkpoints maar de nadruk ligt op doorrijden. De organisatie spoort iedereen aan snel het broodje door te slikken en op te stappen.

 

CP3…een enkeling rijdt per ongeluk voorbij en komt bij de finish erachter dat ze te ver zijn maar de meesten komen wel netjes aan bij dit sportpark. Heerlijk in het zonnetje worden er biertjes gedronken en een vette bek gehaald.

 

Nog zes km en we zijn er…..daar staan ze een grote groep mensen met spandoeken, podium, lawaai, de eerste waterlanders dienen zich aan. We zijn weer thuis! Er wordt geknuffeld met familie en vrienden er wordt afscheid genomen en met een stevige omhelzing aan elkaar beloofd dat we elkaar over een jaar weer zien!

 

HET WAS WEER PRACHTIG.