12 september 2015, eindelijk is het zo ver, Duchenne Heroes 2015 gaat van start. Een jaar trainen en fondsenwerven is achter de rug. Zijn we er klaar voor? We vertrekken vandaag naar België en zondag 13 september gaat het hele circus van start.
Dag 1: Verslag Robert, Bauke en Ruben
Als 1 team aan de start vertrokken we met goede zin en evengoed weer. We waren de camping nog niet af of Ruben klaagde over zijn achterwiel “het is net of er een slag in zit!”. Na een korte inspectie was de conclusie dat de achterband er niet goed omheen zat. Leeg laten lopen was het devies van Bauke en Robert. Mechteld en Michiel gingen verder op weg om ze niet onnodig op te houden, onze wegen zouden immers toch al snel scheiden. Leeg laten lopen en tot 6 bar oppompen hielp niets, dan maar door met zwabberwiel. Al snel ging de weg stijl omhoog met pittige rotsachtige klimmetjes over verraderlijk gladde wortels. Afgewisseld met steile afdalingen waar we gillend van af reden. Al snel waren we bij Checkpoint 1 waar de mc Gyvers van BiketoBuild tot de conclusie kwamen dat Ruben zijn velglint er niet goed inzat waardoor de band niet kon “ploppen”. Snel en vakkundig werd dit gefixed en kon er zonder gezwabber worden verder gereden.
Na Checkpoint 1 kregen we wat leuke klimmetjes en rotsachtige afdalingen hebben we na een lange klim de passerende biker toegejuicht. Daarna vervolgenden wij onze tocht door glooiende landschappen naar Checkpoint 2. Daarna werden we weer aan het werk gezet met lange en zware technische klimmetjes naar de, inmiddels, legendarische afdaling bij La Roche. Door het centrum van La Roche reden we de camping in waar Manolo ons stond op te wachten met hersteldrank en cocosshake en een Beerenburg voor Bauke.Morgen starten we met dag 2 wat een pittige etappe belooft te worden…we hebben er zin in!!!!
Dag 2, de opwarmer voor de koninginnerit: Verslag van Ruben Eshuis en Robert de Jong 100km
Zondag avond werden we tijdens de voorbeschouwing van de tocht al een beetje achterdochtig. “We beginnen met een muur”… maar eerst een oefen muurtje…. daarna gaan we flink en lang klimmen met zeer technische afdalingen. Bij navraag bleek dat routebouwer Rob er een handje van heeft om nare elementen in te bouwen.
Aldus stonden we vanochtend vol goede moed aan de start. Inderdaad koud van de camping de zgn. oefenmuur, die deed al flink pijn. Daarna doemde de muur op. Een stukje was nog te fietsen daarna werd het voor de meeste een wandeling met fe fiets als onhandige rollator. Gelukkig mochten we bovenaan de muur weer afdalen om daarna heel heel lang te klimmen. Inmiddels hadden we de regenpakken tevoorschijn gehaald. Daarna volgde er, door regen, modder en rotsen zeer technische klimmen en glibberige afdalingen. Doorwadingen door rivieren enkeldiep wandelen door modderpaden het werd een zware dag.
Checkpoint 2 werd bereikt. De rouetebouwer had beloofd dat het daarna vlak uitfietsen zou worden. Jammer van deze flagrante leugen. Het werd een gevecht met glibberige modderpaden. Moe maar voldaan reden we om 18u de camping op, 9,5uur na vertrek, 92km en 2200 hoogtemeters later.
Morgen de koninginnenrit, dat belooft wat.
Dag 3: verslag van de 100km met Ruben en Robert
Gisteren was een door omstandigheden bere zware rit (lees: gestoorde routebouwer en slecht weer) Maar dat was dus nog niet de koninginnenrit. Vanochtend stonden we dus redelijk bevreesd aan de start. Gelukkig ging het eerste deel over redelijk vlak terrein. Het was koud en regen. Na checkpoint 1 zou het feest beginnen. Dan gaat het ineens bergopwaarts in vielsalm richting het Stuwmeer van Coo.
Na de eerste echte beklimming komt ook ineens de zon tevoorschijn. We trekken laagjes kleding uit en gaan verder langs de omgekapte bomen en rotsachtige hellingen. Uiteindelijk rijden we in ons t-shirt. Het gebied rond Coo was afgelopen zomer al verkend en goed begaanbaar verklaard. Het voelt toch anders met twee dagen fietsen in je knieën en een modderige ondergrond. Het is supermooi terrein met bere zware beklimmingen en afdalingen die uiterste concentratie nodig hebben.
Uiteindelijk rijden we jolig checkpoint 2 binnen waar Tinha ons verteld dat we eigenlijk te laat zijn en een verkorte route moeten rijden. Als ze onze teleurstelling ziet besluit ze een uitzondering te maken. Even later sluit wim zich bij ons aan, zodat we met zijn drieën de tocht faan uitrijden. Prognose: aankomst 19uur.
We gaan met gepaste snelheid de berg op en denderen weer omlaag. Helaas rijdt Robert lek met zijn voorwiel. Band gewisseld en verder. Helaas 20 minuten later achterband lek. Oefening baart kunst dus weer snel op weg. Het wordt een race tegen de klok. Uiteindelijk rijden we om 20uur onder luid applaus de finish over op de camping in Spa….. als allerlaatste en 11.30 uur later na de start en 109km en 2670hm verder.
We krijgen later te horen dat veel 100km rijders na de zware maandag ware overgestapt naar de 70km of een deel van de route hadden afgesneden. Moe maar voldaan werden we volledig vezorgd door onze top begeleiders Jan Gerard en Manfred. De fietsen werden gewassen, eten geregeld en niet onbelangrijk…. bier.
Morgen gaan we op weg naar Valkenburg
Dag 4 Duchenne Heroes, 100 km
“Geen Duchenne Heroes zonder regen” hoor je mensen wel eens zeggen…. Dat was zeer van toepassing op de rit van vandaag.
Na de afgelopen 3 dagen doet alles pijn. Gelukkig begint de route rustig op het asfalt zonder hele steile beklimmingen. De regen zorgde ervoor dat we snel wakker werden.
Bij de presentatie had de routebouwer ons echter gezegd dat we 2000 hoogtemeters gingen rijden, we waren best benieuwd wanneer dat zou beginnen.
Dat werd ons duidelijk bij Vaals. De Vaalserberg (322 hm) mochten we maar liefst 3 x op, over smalle paadjes waar door de regen spontaan riviertjes ontstonden die de vele stenen en stronken verradelijk glad maakten. Daarna werden we getrakteerd op typische Limburgse MTB routes met dito klimmetjes… in regen die steeds extremer werd.
Ook werd de lucht steeds donkerder terwijl we over de vlaktes van het Limburgs landschap door de modder heen ploegden….bliksem…en stortregen. Niet handig als je het hoogste punt bent dus werd de vaart er ingezet de laatste 8 km.
In de stromende regen, vol modder en met donder en bliksem kwamen we aan in Valkenburg. De regen werd minder en terwijl we omder gejuich de camping opreden kwam de zon te voorschijn…
Morgen door op weg naar Roggel
Dag 5: AFZIEN.
Dag vijf is traditioneel een overgangsdag tussen de mooie Ardennen afgesloten met de motiverende ontvangst in Valkenburg om vervolgens over het vlakke Nederland verder te moeten.
Op dag vijf komen we veel asfalt tegen, een dag met heel veel tijd tot nadenken en gebrek aan concentratie. De buikgriep dat door het kampement waardt had inmiddels ook ons bereikt. Dat maakte het er niet makkelijker op.
Na de eerste 50km kreeg Robert bezoek van de man met de hamer en hij heeft vrolijk met hem mee gereden tot de finish. De laatste zestig saaie kilometers waren een gevecht tegen het moraal, een zere kont, lege benen en een opspelend darmstelsel.
Gelukkig konden we om 16.30 afscheid nemen van deze waardeloze dag.
Dag 6 – de een na laatste!
Na zo’n beroerde dag is het de vraag of je genoeg kunt herstellen om er weer tegen aan te gaan.
Vrijdag stond de langste dag op het schema, 120 kilometers. De benen voelen goed, de maag houdt zich rustig. Van een bevriende biker een paar uitstekende pijnstillers gekregen (waarvoor dank Marcel!) dus ook geen last van klachten rondom het zadel. Bauke is inmiddels op krachten en rijdt nu ook de 100 samen met Ruben en Robert.
We gaan met een lekker tempo van start. We starten met een hilarische overtocht met een fietsveer. Circa 200 man staan voor ons in de rij om in groepjes van 20 over te varen. Aan boord is een accordeonist die het sfeertje alleen maar beter maakt. De route is aanzienlijk mooier, met schitterende single tracks door droge bossen. De kilometers verdwijnen snel onder onze banden. Checkpoint 1 wordt na 35 km snel bereikt.Traditioneel is er bij cp 1 op vrijdag altijd groot feest met luide muziek en hamburgers. Met pijn in ons hart laten we de gezelligheid na een kwartier achter ons.
We steken de grens over naar Duitsland en rijden een eindje op met team 4Nick. Dit tempo is echter net een tandje te hoog voor ons en we laten ons terugzakken. De man met de hamer heeft nu bij Ruben op de aanhanger plaatsgenomen. Hij wordt stiller en stiller en zakt steeds vaker weg. Een luider wordend geratel in zijn achterwiel speelt zijn moraal ook parten.
CP2 wordt bereikt en we brengen twee fietsen naar de super helden van Bike2Build. Zij nemen de fietsen onder handen en passant elkaar bekritiserend over welk merk het beste is. De fiets van Ruben is snel gefixt de fiets van Robert blijft na deze vierde keer onderzoek nog steeds een raadsel. Het schakelen zal tot Nijmegen moeizaam gaan. Het ontbreken van ratelgeluiden geeft Ruben hernieuwde energie en we racen met een rot vaart naar de finish in Arcen waar de feestavond op ons wacht. Robert haakt daar ivm eerder genoemde problematiek tijdig af de en rest van het team maakt het wat later. Morgen mogen we naar huis!
Dag 7 – op naar Nijmegen
Raar gevoel, alle routines die in een week zijn ingesleten worden vanochtend voor het laatst uitgevoerd. Vanmiddag zullen we in Nijmegen eindigen en naar huis gaan.
Met gezonde spanning start iedereen. Je kunt merken dat de finish wordt geroken. Er wordt hard gereden. De tracks zijn hard en droog. Ruben heeft wat last van de voorgaande dagen (of het feestje, wie weet). We schroeven na cp1 het tempo terug. het begint keihard te regenenen. Ondertussen bereiken we het Reichswald waar nog een kadootje ons ligt te wachten. Op diverse manieren en aan verschillende kanten mogen we de stuwwal beklimmen. De hellingen zijn modderig en door de regen is het zicht slecht. De benen voelen als lood en het moraal daalt bij Ruben en Robert naar het nulpunt. Bauke sprint vrolijk elke helling omhoog.
Na dit dieptepunt van de zaterdag bereiken we eindelijk cp2, Camping de Kleine Aagt. Nog 13km tot het verzamelpunt. Nog even een paar hellingen in Groesbeek en we staan voor de poort in Nijmegen. Alle bikers verzamelen zich aan de rand van Nijmegen bij een hockeyclub. Als de laatste bikers binnen zijn rijden we onder politiebegeleiding door Nijmegen op weg naar Park Brakkestein. Langs de Waalkade, door het winkelhart en over het Keizer Karel plein. D
an komt Brakkestein het vizier. De muziek wordt steeds luider en de spanning stijgt. Na een week afzien in de bossen sta je straks weer oog in oog met je familie en vrienden.
Ruben en Robert hebben met Stan en Stan afgesproken om samen over de finish te rijden. Voor de entree staan Masja en Klaartje met beide jongens te wachten, uiteraard iedereen in Stanmen Tenue. Vol trots en met vochtige ogen rijden we als 1 team met de twee jongens over de finish onder luid gejuich van de enorme hoeveelheid publiek.
Op het podium worden alle bikers en daarna de vrijwilligers nog even in het zonnetje gezet en wordt de opbrengst van Duchenne Heroes 2015 gepresenteerd: € 1.158.083,96 Een schitterende opbrengst waarmee wezenlijke progressie kan worden geboekt voor onze jongens.
Iedereen enorm bedankt voor het realiseren van deze prachtige, loodzware en emotionele achtbaan die we de afgelopen week hebben mogen meemaken!
